مقاله درمورد قدیمی ترین واکسن BCG

*مقاله درمورد قدیمی ترین واکسنBCG* بررسی متون: Bacille Calmette Guerin vaccine: (BCG): BCG قدیمی ترین واكسنی است كه هنوز از آن استفاده می شود و تا به حال به حدامقاله درمورد قدیمی ترین واکسن BCG|40063510|arshad100|قدیمی ترین واکسنBCG,عامل مرگ,مایکو باکتریوم,توبرکلوزیس,ارگانیسم,تزریق واکسن,عفونت,روتین,اسید فاست,مرگ و میر,بیماری سل,دانلود ,دانلود مقاله,دانلود تحقیق,دانلود پایان نامه
با سلام و درود خدمت خدمت شما پژوهشگر عزیز در این مطلب از سایت فایل با عنوان مقاله درمورد قدیمی ترین واکسن BCG هم اکنون آماده دریافت می باشد برای مشاهده جزئیات فایل به ادامه مطلب مراجعه نمایید .

*مقاله درمورد قدیمی ترین واکسنBCG*


بررسی متون:

Bacille Calmette Guerin vaccine:

(BCG):

BCG قدیمی ترین واكسنی است كه هنوز از آن استفاده می شود و تا به حال به حداقل 4 بیلیون فرد داده شده است و استفاده از آن به صورت رویتن از سال 1960 آغاز شده است در همة كشورها به جز Netherland و united state . هنوز به رقم استفاده گسترده ازBCG ، سل به عنوان عامل مرگ زیادی در جهان باقی مانده است و بیان میشود كه حدود% 3/1 مردم جهان در حال حاضر به مایكوباكتریوم توبركلوزیس مبتلا هستند و سالانه 2 تا 3 میلیون مرگ ناشی از این ارگانیسم وجود دارند . گرچه بسیاری از كشورهای پیشرفته راههایی را برای كنترل آن پیدا كرده اند اما بروز این بیماری در بسیاری از مناطق فقیر جهان هنوز رو به افزایش است . اثر این واكسن در افراد مختلف بسیار متفاوت است . بعضی اوقات حفاظتی بسیار قوی انجام می دهد و گاهی در بعضی افراد هیچ اثری ندارد . بسیاری از مشكلات در ارزیابی واكس BCG مربوط می شود به توبركلوزیس و دیگری مشكل كمبود آزمایشگاههای قابل اعتماد و ماركرهای سرولوژیك برای ایمنی نسبت به مایكوباكتریوم و همچنین عدم امكان استفاده از مدلهای حیوانی است . و عدم رعایت نكایت لازم در تزریق واكسن جهت ایجاد ایمنی كافی .

دو عامل هم اكنون باعث شده كه واكسن BCG دوباره در كشورهای پیشرفته بیدرنگ موردتوجه قرار بگیرد 1) تداخل بین توبركلوزیس و عفونت با HIV2) گسترش سل به دلیل مقاومت بعضی شاخه های آن به دوراروی ازونیازید وریفامپین بنابراین مطرح شده كه انجام واكسیناسیون BCG در این كشورها باید به صورت روتین و بوقت در افراد پر خطر انجام شود .

در سال 1982 Robert koch باسیل كه را كه عامل تربركلوزیس انسانی بود كشف كرد كه به عنوان مایكوباكتریوم توبركلوزیس شناخته شد . همة اعضای این گروه اسید فاست هستند . هر شاخه از مایكو باكتریوم خصوصیات واحد را از نظر مایكولیك اسید دارد .

بسیاری از شاخه های مایكوباكتریوم خصوصیات رشد شبیه به هم و واكنشهای بیوشیمیائی مشترك با هم دارند و جزء یك كمپكس طبقه بندی می شوند . 3 گروه مایكوباكتریوم توبركلوزیس ، مایكوباكتریوم آفریكانوم ، مایكوباكتریوم اولسرانس 3 عامل اولیة پاتوژن انسانی هستند . مایكوباكتریوم بویس چهارمین عضو این كمپكس باعث توبركلوزیس در حیوانات می شود ولی می تواند عامل عفونت انسانی هم شود . در آنهایی كه در تماس نزدیك یا حیوانات آلوده هستند یا شیر حیوانات الوده به این ارگانیسم را می خورند ولی هیچگاه این موضوع به صورت قطعی بیان نشد كه چرا Calmette و Guerin شاخة مایكوباكتریوم بویس را برای ساختن واكسن توبركلوزیس استفاده كردند مدت كوتاهی بعد از كشف كخ مایكوباكتریومهای non-tuberculaus هم كشف شدند و تا سال 1940 هنوز به عنوان عامل پاتوژنز انسانی شناخته نشده بودند .

میزان مرگ و میر ناشی از سل در اروپا 700 در 000/600 و در آمریكا 400 در 000/100 بود كه این میزان تا سال 1900 به دلیل پیشرفت شرایط اقتصادی و اجتماعی از استفاده از واكس BCG به 200 در 000/100 و تا سل 1950 به 26 در000/100 در اروپا رسید . كشف این موضوع كه تو بر كلوزیس یك بیماری عفونی است باعث چند پیشرفت شد :

1) باعث پاستوریزه كردن شیرگاو شد تا عامل بیماری انسانی یعنی مایكوباكتریوم bovis حذف شود .

2) سومین پیشرفت ساخت واكسن BCG بود .

3) آخرین آن كشف داروهای ضندتوبركلوزیس كه می توانست بیماری درمان و از پیشرفت عفونت جلوگیری كند . اینها باعث توانایی كنترل توبركلوزیس در آمریكا شد .

بیماری سل چند مرحله دارد : 1) Tuberculous infection كه در آن است پوستی مشبت است ولی علائم رادیوگرافی سنیه نرمال است و هیچ نشانه ای از بیماری نیست . 2) Tuberculous Disease وقتی است كه علائم كلینیكی ریوی و خارج یكی ظاهر می شود 3 3) Tuberclosis به خود بیماری بر می گردد ممكن است از زمان عفونت تا شروع بیماری هفته ها یا ماهها بگذرد و این فاصله یكی از فاكتورهایی است كه واكسن BCG را در استفاده سخت كرده است . (1)

در مقاله از claiciuI، Barbulescu R، Popescu E، poential ، Iliesurf در سال 1975: در این مقاله مطالعه روی 167 مورد افرادی كه بعد از تجویز BCG دچار Adenitis شدند انجام شد. ابتدا 1187 نوزاد تازه متولد شده توسط دو گروه واكسن از دو لابراتوار مختلف واكسینه شدند. تظاهرات Adenitis پیشرفته فقط بعد از تجویز واكسن با ویرولانس بالا و غلظت قابل توجه جرم زندة واكسن B فقط یك Adenitis التهابی ایجاد شد. در گروهی كه واكسن A درافت كرده بودند در تزریق اینترادرمال وقوع Fistulizatio در كودكانی كه دوزهای mg1/0 و mg05/0 واكسن دریافت كرده بودند به ترتیب 79/7% و 68/6% بود. در بیشتر موارد پیشرفت ADENITIS در 6 ماه اول دریافت واكسن بود (77/86%)

ولی در بعضی موارد بعد از 2-1 سال بود. در (%3/78) موارد آدنیت طولانی بود و فقط در 7/21% موارد به سرعت پیشرفت كرد. آدنیت وضعیت عمومی كودكان را درگیر نكرد ولی توجه خانواده‌هایشان را به آن جلب كرد. طول مدت تكامل آدنیت از ماهها تا 2-1 سال یا حتی بیشتر بود و درمان با INH توبر كلواستاتیك ها اثر خیلی مهمی در تغییر تكامشتان نداشت. وقتی تمایل برای تشكیل آسبه بود مخصوصاً در Adenitisهای بزرگ و غول پیكر كاهش سیر تكامل آنها بوسیلة puncture عملی بود، مخصوصاً با كورتاژ لنف نودها. در اینجا پیشنهاد می شود قبل از استفاده از واكسن باید تست انجام داد مخصوصاً در كودكان جوان تا یك انتخاب درست از دوز مؤثر با بیشترین اثر و كمترین عوارض انتخاب شود.(2)